gratis verzending vanaf € 110,95 (VS en Canada)

1-877-937-4372 de huisdierexpert hotline

gratis verzending vanaf € 110,95 (VS en Canada)

IBD/IBS bij honden en katten

Foto van een gestreepte kat die met zijn buik omhoog op bed ligt ter illustratie van een artikel over inflammatoire darmziekten bij katten en honden.

Inflammatoire darmziekte, of PDS bij honden en katten, wordt beschouwd als een van de meest voorkomende oorzaken van chronische darmziekten braken en diarree bij beide soorten. IBD wordt gekenmerkt door een ontsteking van de wanden van het spijsverteringskanaal, wat leidt tot een verscheidenheid aan klinische tekenen en symptomen, vooral van invloed op het maag-darmkanaal van uw huisdier. De diagnose omvat doorgaans het uitsluiten van andere mogelijke oorzaken van gastro-intestinale problemen door middel van bloedonderzoek, beeldvorming en soms biopsieën. De behandeling kan zowel dieetveranderingen als medicatie omvatten natuurlijke supplementen om ontstekingen te helpen verminderen en symptomen onder controle te houden. Nauw samenwerken met een dierenarts is essentieel om een ​​geschikt behandelplan voor IBD/PDS bij honden en katten te ontwikkelen. Weten op welke signalen u moet letten, kan een wereld van verschil maken bij het zo snel mogelijk ondersteunen van uw kleintje.

Wat zijn de klinische symptomen van IBD/IBS?

Klinische symptomen van inflammatoire darmziekten bij honden en katten zijn onder meer:

Chronisch of herhaaldelijk braken

    • Frequentie en timing: IBD-gerelateerd braken is vaak chronisch, wat betekent dat het gedurende een langere periode aanhoudend voorkomt. Het mag niet beperkt zijn tot specifieke tijden of maaltijden.
    • Uiterlijk van braaksel: Het uitgebraakte materiaal kan gedeeltelijk verteerd voedsel, gal of slijm bevatten. Bloed in het braaksel (hematemese) kan in ernstigere gevallen voorkomen, wat wijst op mogelijke schade aan het maag-darmkanaal.

Diarree

    • Consistentie en frequentie: IBD-gerelateerde diarree is doorgaans chronisch en kan qua consistentie variëren. Het kan variëren van zachte ontlasting tot meer waterige diarree. De frequentie van stoelgang kan toenemen.
    • Aanwezigheid van bloed: Vers bloed met slijm of verteerd bloed (donkerzwarte kleur) in de ontlasting (hematochezia of melena) kan wijzen op een ontsteking of schade aan de darmwand.

Gewichtsverlies

    • Geleidelijke aard: Gewichtsverlies bij IBD/PDS verloopt vaak geleidelijk en niet plotseling. De chronische ontsteking en slechte opname van voedingsstoffen dragen bij aan een geleidelijke afname van het lichaamsgewicht.
    • Lichaamsconditiescore: Dierenartsen kunnen lichaamsconditiescores gebruiken om het gewichtsverlies van het huisdier objectief te beoordelen. Het monitoren van veranderingen in de lichaamsconditie helpt bij het begeleiden van het managementplan.

Lethargie

    • Verminderde activiteitsniveaus: Huisdieren met IBD kunnen een verminderd energieniveau en een verminderde algehele activiteit vertonen. Lethargie kan het gevolg zijn van het feit dat het lichaam energiebronnen gebruikt om ontstekingen te bestrijden en weefsels te herstellen.
    • Onwil om te spelen of te sporten: Door ongemak en vermoeidheid zijn huisdieren mogelijk minder geneigd om deel te nemen aan fysieke activiteiten waar ze vroeger van genoten.

Veranderingen in eetlust

    • Verminderde of verhoogde eetlust: IBD kan de eetlust bij individuele huisdieren verschillend beïnvloeden. Sommigen kunnen een afname ervaren trek door misselijkheid of ongemak, terwijl anderen een verhoogde eetlust kunnen hebben omdat het lichaam het verlies aan voedingsstoffen probeert te compenseren.
    • Selectief eten of vermijden: Huisdieren met IBD kunnen selectieve eters worden en bepaalde soorten voedsel of lekkernijen vermijden. Dit gedrag kan een instinctieve reactie zijn op ongemak dat gepaard gaat met specifieke voedingstriggers.

Tekenen van buikpijn of ongemak

    • Gedragsveranderingen: Huisdieren kunnen gedrag vertonen dat wijst op buikpijn, zoals vooroverbuigen, rusteloosheid of onwil om aangeraakt te worden rond de buik. Vocalisatie: Sommige huisdieren kunnen vocaliseren of ongemak vertonen wanneer de dierenarts tijdens een lichamelijk onderzoek hun buik palpeert.
    • Veranderingen in houding: Een opgetrokken buik of een ‘biddende’ houding (voorkant naar beneden, achterhand omhoog) kunnen tekenen zijn van buikpijn.

Het begrijpen en herkennen van deze klinische symptomen is cruciaal voor vroege detectie en snelle veterinaire interventie. Als een huisdier een van deze symptomen vertoont, is het essentieel om een ​​dierenarts te raadplegen voor een uitgebreid onderzoek en diagnostische opwerking. Vroegtijdige diagnose en behandeling kunnen de prognose voor huisdieren met IBD aanzienlijk verbeteren.

Wat veroorzaakt IBD/IBS bij honden en katten?

De exacte oorzaak is vaak onbekend, maar er wordt aangenomen dat er sprake is van een complex samenspel van genetische, omgevings- en immunologische factoren.

Genetische aanleg

Bepaalde rassen kunnen een hogere aanleg voor IBD hebben. Rassen zoals Duitse herders, boksers en Siamese katten worden bijvoorbeeld vaker getroffen. Het begrijpen van rasspecifieke neigingen kan helpen bij vroege detectie en proactief beheer.

Disfunctie van het immuunsysteem

De rol van het immuunsysteem bij IBD omvat een abnormale reactie waarbij de immuuncellen in het maagdarmkanaal per ongeluk normale darmbacteriën aanvallen, wat leidt tot ontstekingen. Deze ontregeling kan worden beïnvloed door genetische factoren of omgevingsfactoren.

Omgevingsfactoren

Omgevingsfactoren zoals blootstelling aan bepaalde gifstoffenverontreinigende stoffen of infectieuze agentia kunnen bijdragen aan het ontwikkelen of verergeren van IBD. Het identificeren en minimaliseren van deze factoren kan een integraal onderdeel zijn van het beheersen van de aandoening.

Dieetgevoeligheden

Het identificeren van specifieke voedingstriggers is cruciaal bij het behandelen van IBD. Door dierenartsen voorgeschreven hypoallergene of nieuwe eiwitdiëten kunnen de symptomen helpen verlichten door de blootstelling van het huisdier aan mogelijke allergenen te verminderen. Het monitoren van de reactie van het huisdier op verschillende diëten is essentieel voor het vinden van het meest geschikte voedingsplan.

Microbiële onevenwichtigheden in de darmen

Het evenwicht van micro-organismen in de darmen, bekend als het microbioom, speelt een cruciale rol in de spijsvertering. Onevenwichtigheden in dit microbioom kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van IBD. Probiotica, dit zijn nuttige bacteriën, en antibiotica kunnen in sommige gevallen worden gebruikt om een ​​gezond evenwicht te herstellen.

 

Wat zijn de diagnostische tests?

Het diagnosticeren van IBD houdt in dat andere mogelijke oorzaken van gastro-intestinale problemen worden uitgesloten. Veel voorkomende diagnostische tests zijn onder meer:

Bloedtesten

Bloedtesten spelen een cruciale rol bij de diagnose van IBD, oftewel inflammatoire darmziekten bij honden en katten. Markers zoals C-reactief proteïne en erytrocytenbezinkingssnelheid onthullen systemische ontstekingen geassocieerd met IBD, terwijl een compleet bloedbeeld verhoogde aantallen witte bloedcellen beoordeelt die wijzen op chronische ontsteking. Het Blood Chemistry Panel onderzoekt albumine, totaal eiwit en leverenzymen en biedt inzicht in malabsorptie, eiwitverlies en mogelijke betrokkenheid van de lever. Voedingsmarkers zoals vitamine B12 en folaatniveaus helpen malabsorptieproblemen te identificeren. Bloedonderzoek helpt ook bij het uitsluiten van andere gastro-intestinale aandoeningen en dient als cruciaal hulpmiddel bij het monitoren van de reactie van het huisdier op de behandeling, waardoor dierenartsen worden begeleid bij het op maat maken van effectieve therapeutische strategieën voor het beheersen van IBD.

Diagnostische beeldvorming (röntgenfoto's of echo's)

Diagnostische beeldvorming helpt dierenartsen de structuur van het maag-darmkanaal te visualiseren en eventuele afwijkingen of tekenen van ontsteking te identificeren. Dit is cruciaal voor een alomvattende diagnose en om de omvang van de ziekte te bepalen.

Endoscopie en biopsieën

Endoscopie omvat het gebruik van een flexibele buis met een camera om het maag-darmkanaal te onderzoeken. Biopsieën die tijdens endoscopie worden genomen, bieden waardevolle informatie over de ernst en het type ontsteking. Dit gedetailleerde inzicht helpt de dierenarts bij het opstellen van een effectief behandelplan.

Wat zijn de behandelingsopties voor IBD?

Foto van een kleine witte hond met uitgestoken tong, liggend op de schoot van zijn ouders terwijl een hand hen over de buik wrijft, ter illustratie van een artikel over inflammatoire darmziekten bij katten en honden.

De behandeling is gericht op het onder controle houden van de ontsteking en het beheersen van de symptomen. Opties zijn onder meer:

Dieetveranderingen

Veranderingen in het voedingspatroon, zoals hypoallergene of nieuwe eiwitdiëten, zijn van cruciaal belang bij de behandeling van inflammatoire darmziekten (IBD) bij honden en katten. Deze diëten sporen potentiële allergenen op en elimineren ze, waardoor allergische reacties die bijdragen aan darmontstekingen worden geminimaliseerd. Nieuwe eiwitten voorkomen nieuwe allergieën en hebben een herstellend effect op het spijsverteringsstelsel. Gemakkelijke verteerbaarheid en beperkte ingrediëntenformules verminderen de spijsverteringslast. Deze diëten zijn zorgvuldig uitgebalanceerd om aan de voedingsbehoeften te voldoen veterinaire begeleiding zorgt voor een juiste diagnose, geschikte dieetkeuze en voortdurende monitoring voor effectief IBD/IBS-management.

Medicijnen

Medicijnen zoals corticosteroïden, immunosuppressiva en antibiotica zijn een integraal onderdeel van de behandeling van inflammatoire darmziekten (IBD) bij honden en katten. Corticosteroïden hebben krachtige ontstekingsremmende effecten en houden symptomen zoals chronische diarree en braken onder controle.

Immunosuppressiva moduleren het immuunsysteem voor langetermijnbeheer en handhaven de remissie. Antibiotica pakken microbiële onevenwichtigheden en secundaire infecties in de darmen aan. Behandelplannen zijn geïndividualiseerd, met regelmatige controles om de reactie van het huisdier te beoordelen en de medicatie indien nodig aan te passen. Een nauwe samenwerking met dierenartsen zorgt voor een optimale symptoombeheersing en verbetert de algehele levenskwaliteit van het huisdier.

Probiotica en prebiotica

Bij de behandeling van inflammatoire darmziekten (IBD) bij honden en katten is de combinatie van probiotica en prebiotica blijkt nuttig door het verstoorde evenwicht van het darmmicrobioom te herstellen. Probiotica introduceren nuttige bacteriën die helpen bij het beheersen van ontstekingen, het ondersteunen van de spijsvertering en het verbeteren van de algehele darmgezondheid. Prebiotica, niet-verteerbare vezels, dienen als brandstof voor deze nuttige bacteriën, bevorderen hun groei en vergroten hun effectiviteit. Het synergetische gebruik van probiotica en prebiotica biedt een alomvattende benadering van IBD-management, waarbij symptomen zoals chronisch braken, diarree en gewichtsverlies worden aangepakt. Deze op maat gemaakte combinatie, vaak geïndividualiseerd door dierenartsen, verbetert de consistentie van de ontlasting en helpt het immuunsysteem te moduleren, wat bijdraagt ​​aan het algehele welzijn van huisdieren met IBD/IBS.

Medicatieaanpassingen

In sommige gevallen kunnen huisdieren aanpassingen aan hun medicatie nodig hebben naarmate de ziekte vordert of reageert op de behandeling. corticosteroïden, immunosuppressiva en andere medicijnen kunnen worden aangepast om een ​​optimale controle van de ontsteking te bereiken en tegelijkertijd de bijwerkingen te minimaliseren. Vloeistoftherapie voor uitdroging: Ernstig braken en diarree kunnen tot uitdroging leiden. In gevallen van uitdroging kan vloeistoftherapie nodig zijn om het hydratatieniveau te herstellen en het algehele welzijn van het huisdier te ondersteunen.